بازگشت
دو سروده از دکتور بشيرافضلي
دکتور بشيرافضلي دکتور بشيرافضلي

 

در جستجوي حقيقت

 

 

هامبورگ 2007

 

چون شنيدم من صدائي بس   عجيب        رعد و برق و  ماجرايي  بس غريب

غرش و طوفان  و   لرزش   در زمين        در هراس ووحشت اند  ارباب  دين

آن يکي گفتا قيامت  شد   تــمـــــام         کار اين  دنياي  دون  شد اخــــتتام

آن   دگر   گفتا   گنهکاران     دين         از گناه  شان   همي  باشـــد   چنين

روز ها   گرديد  چون  شام    تما م         شعله هاي  آتش  اندر   بام و  شام

عالم  گيتي   همه  غوغا  گرفـــــــت        در دل هر زره وحشت  جـا  گرفت

غرق   تاريکي و  وحشت  شد   فضا         يک  صدا  آمد   به گوشم  از قضا

تا بکي درخواب   غفلت  منزل است         باز جو رازي ترا ، کاندر دل   است

باز  کن  رازي     نهفته    در   قرون         بر  ملا  کن   قصه  هاي    واژگون

پرده بردار    ،  پردهّ    صحن  قرون          هم ز  کذب  و از ريا  و  از  جنون

گفتمش جانا  حقيقت  در کجا ست          جستجوي   بي  دليل   و   نابجاست

گفت آنچه  در  طبيعت  خفته  است         درس آموز ازکسي کو جسته  است

سوي  افلاطون  ،  ارسطو   ،  سقراط          راه    پيمودم    بدانم    از    بساط

از   فرانسيس بيکن   و  ا سپنسر  هم          حکمت بودا   و  زرتشت  کم  کم

درس داروين و  فيربخ  ،   لاپلا س           چون گرفتم  تا   بدانم   از   اسا س

تولستوي و هگل و  نيچه   و   کانت            تا  رسيدم  در    تيو ريي   کوانت

بعد  کردم  يک   تمنا    ا  ز  خيال             تا  بگيرم  قوتــي    از    پر و  بال

با پر  و   بال  و    خيالِ    آســـمان            اوج   گرفتم   در  فضاي    بيکران

تا   ببينم   ماوراي    کهــــــکشان            از چه   مي  رزمد طبيعت   با  زمان

بنگرم در   ماوراي  اين    جهــان            آنچه  با شد  يک بيک  دارم    بيان

رخنه سازم اين جهان  را  با  خيال            تا  بدان  جائي که با شـــــد لامحال

ذره را  از ذره ي سازم  جـــــد ا             تا  بجويم ، خفته   رمزِ  ،   قرن هــا

صد هزاران   ذره کردم   ما  سوا             تا که جسـتم  راه  و   چاهِ  زره   را

من   درون    ذره   را   بشکا فتم             در جهانِ  ديگري   راه    يا فـــــتم

در  درون   ذره   بودي   رهروي             کان  دهد  سوي    حقيقت   پرتوي

ذره  ذره  بود چون  تخت   روان             از طريق  ثقبه   ديـــدم  آن  جها ن

اندرون    ثقبه اي    سياه   جهان              اين  حقيقت    نيز   ميگردد    عيان

روح  ميباشد    درون  ذره  هــــا              روح و ذره يک  تن  است  و سالها

معني روح چيست، جايش درکجاست ؟           منزلش باغ  عدن  يا   جاي ماست  ؟

نعره ها  کردم   به  سوي  آسمان              اي که  هستي  خالق  کون  و  مکان

گر ز فرقان است و انجيل و  زبور              يا ز تورات   است و  از  قرون  دور

تفسير  سوّ   ميکنند  اين   رهبران              بهر  کشتارِ   خلايق   هــــــر  زما ن

نام    تو    ورد    زبان     قاتــلين             پردهّ    اســـــــرارِ   جهلِ     عاملين

بازگوکين رازهستي درکجاست ؟             اين خموشي   بهر انسان    ناروا ست

يک صداآمد بگوشم گفت کيست            ناله ها    و   بيقراري   بهر چيست ؟

گفتمش    نماينده   روي    زمين             بيقرار  ي  مي  شود  از    بهر    دين

گفت بشنو اين  ندا وجدان تست              يا زدين  است يا که از   ايمان  تست

اين صدائيست ازحقيقت کزدرون             ميکند   رازي   ز   هستي   را   برون

ذهن و عقل از روي آمال و عمل            يک دري   بکشا  که  يابي   راه  حل

علم آموز گر تو ميجوئي خـــــدا              تا که گردد اين حقيقت  بر  مــــــلا

هر کجا علم ا ست ، منطق  و بيان            مينمايــــد   اين   حقيقت   را   عيا ن

چون   نياموزي  تو  علم    راستين            جستجو از بهر چيست ؟ خدا ودين ؟

گربداني اين من تو هم خــدا ست             يا  درون   قلب  تو  يا  در  سماّ ست

اين حقيقت با خدا جان و تن است           چون خدائي هست آنهم در< من> است

<< افضلي >>      بشنو  همي    پند    مـــرا

رهکشاي   تو   بود    راه     خــــــــــدا

 

 

 

 

 

 

 


الههّ تاريخ

 

               

اگـــر  يک  جرعـــهّ  از شـــير  انسان    را

تو نوشيدي و خود را در جمع انسان ميداني

اگــــر  تـــو  نــطفه ّ  از خـــون   انسانـــي  ،

و خود را حامي اديان و هم  ايمان  مـيداني

تو بنگر اين غريوي راستين مــــردم و اين ا مواج آرمانها

به اين سيلاب خون و غرشـــــي  از  بــرق  و تـــوفـــانها     

 

وگر راســــتي تو انساني ، مسلمانـــي و   افغانــي،

وگر پابــند به دين و مصحف و آيات  قرآنـــــي،

تو خود تحليل نما، اين غربت و امراض و پسماني،

 مگر در پشت اين کاسه که نيم کاسست باز هم تو نميداني،

تو بنگر اين غريوي راستين مــردم و اين ا مـــواج  آ رما نها  

به اين سيلاب خــــــون و غرشـــــي از برق و تــوفــــــا نها   

 

اگر اين ملک به خون گرم آغشتست ميداني ؟ نميداني ؟

برادر ميکشي و پسرت کشتست مـــــيداني ؟   نمـيداني ؟

اگرکلدارودالرميدهندت درپس پرده است  ميداني؟ نميداني؟

تويي اولاد اين ملت ولــي افسوس که نــاداني ؟ ميداني ؟ 

اگــــر در صــد  رقــــم بندت  کنند  در  دام  و  پيمانها

تويــي در غربت  و  در  ظلمت و در  چـــاه   و  زندانها

 

 

2-

بشو جانم سراپا گوش که من افشا کنم  اين  راز

چنين است مقصد دشمن که باشي چاکر و همراز 

تويي گنجشک  پا بسته  به  دام  مرگ  مرموزي 

براي مقصد شومش ز تو توصيف کند  چون  باز  

چـــــرا شاهين نيي جانم همين است مقصد غماز

نگردد زاغ چون شاهين اگر  باري کـــــند پرواز    

کجا ديدي تو صيادي اگر صيدي به چنگ  آرد

نبرد سر ز صـــيدِِِِِِِِِِ خويش اگر  بيرون کشد آواز  

اگـــــر از دين از اســـــــلام بيگانه سخن گويد

بچشم خويشتن  بنگر  به بغـــــداد و  دگر قفقاز  

هزار گفته در اين نکته چو دري در سخن سفته

بــــــيا     چشـــــــان  خـــــو د    بکـــــــــــشا  

 همــــين است    را ز   ، هــــمين  است    راز 

 

نگاه کن          ،            نگاه کن   

به اين قتل و قتال و شـــــيوهّ گـردن   بريدن ها     

به اين سيلاب خون و غرشي از برق وطوفان ها      

 

اما اينجا صداي مـردم است از ملت   افــــــغان     

جدال حق بر باطل  صــــداي باطن و  وجــدان  

نــــدا  و  نعرهّ تاريخ  ز کـــــوه و  برزن  انسان    

که برخيز  اي غرور خلقت و  اي   مردم  افغان   

بروب اين ريشه هاي  هـــــــــرزه و  کـــــهنه ،

وطــــــــــن  را  رنـــــــــگ  ده    يکـــــــسان

تويي الــــههّ   تاريخ تو بودي  تاج  دوران هــا

ترا نام است و آيين است  نظر افگن  به پسمانها

                 هامبورگ. 2.2007 .15

 

 


February 26th, 2007


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان